Latin alfabesi hangi tarihte kullanılmaya başlandı?

Latin alfabesi, MÖ 7. yüzyılda İtalya Yarımadası'nda yaşayan Etrüskler aracılığıyla ortaya çıkmıştır. Etrüskler, Yunan alfabesinden (özellikle Euboean varyantından) uyarladıkları bir yazı sistemini kullanıyorlardı. Romalılar ise bu alfabeyi benimseyip geliştirerek kendi dilleri olan Latince için kullanmaya başladılar. İlk somut kanıtlar, MÖ 6. yüzyıla ait yazıtlarda (örneğin, Lapis Niger taşı) Latin alfabesinin izlerini taşır. Bu dönemde alfabe 21 harften oluşuyordu ve zamanla Roma İmparatorluğu'nun genişlemesiyle Avrupa, Kuzey Afrika ve Orta Doğu'ya yayıldı.

Latin alfabesinin evrimi ve benimsenmesi şu aşamalardan geçmiştir:

• Roma Cumhuriyeti ve İmparatorluk dönemlerinde standartlaştı; Orta Çağ'da "J", "U", "W" gibi harfler eklendi.
• Roma'nın Hristiyanlaşmasıyla birlikte, Kutsal Metinlerin çoğunlukla Latince yazılması, alfabenin Avrupa'da kalıcı olmasını sağladı.
• Rönesans ve matbaanın icadı, Latin alfabesinin modern biçimlerinin yerleşmesine katkıda bulundu.
• 20. yüzyılda, birçok dil reformuyla (örneğin, Türkiye'nin 1928'deki Harf Devrimi) Latin alfabesi resmi yazı sistemi olarak kabul edildi.

Latin alfabesi, yaklaşık MÖ 7. yüzyılda Etrüskler aracılığıyla İtalya'da kullanılmaya başlanmış, Romalılar tarafından benimsenip geliştirilmiştir. Günümüzde dünyanın en yaygın yazı sistemlerinden biri olarak, 100'den fazla dilde kullanılmaktadır.